Doğallığın çok iyi olduğu, sinemada film izlermiş havasında renk filtresi uygulanmış, karakter tercihleri doğru oyuncularla yapılmış bir oyun izledik.
Oyun Atölyesi’ne gelen konuk oyunu 27 Aralık 2019 akşamında arkadaşımla izledik. Yılın son oyunuydu. Konu işlenişi bakımından gayet iyiydi. Karakter kıyafetleri, yaratılan ambiyans her şeyi anlatıyordu aslında.
3’ten fazla karakterin aynı anda sahnede olduğu oyunlarda ki burada 7 kişi vardı, diyaloğu olmayan oyunculara zaman zaman bakarım. Hiç sırasını bekleyen birisini görmedim. Çok profesyonelce doğal akışta davranış sergilediler. Genelde bardak ile oynama eylemi vardı. Birisi mekanda sıkıldığında yada gerildiğinde bu davranışı sergiler. Oyun metninde de bir ara ikisi de gerektiği için çok iyi uyuyordu. Tabi arkadaşım, diyaloglardan sırrı çözmeye çalışırken ben yine sahne tasarımı ve diğer detaylarla ilgileniyordum. Biz sanki uzman gibi analiz yaparken, diğer seyirciler sadece gülüyor veya sadece hayret etme davranışında bulunuyorlardı. Şimdi hatırlayınca baya sanat eleştirmenleri gibi davranmışız diye düşündüm.
Oyunda hata yoktu, hatta biraz daha sürsün istemiştim. Sonu biraz daha farklı olsun diye beklerdim, yada bambaşka bir şok edici son olabilirdi.
Şu bir gerçek ki zaten sonların nasıl gerçekleşeceğini az ya da çok biliyoruz. Sadece eyleme dönüştürme cesaretimiz kimde var, önemli olan bu.
